MHP lideri Bahçeli’den net mesaj: Terörsüz Türkiye için her parti Türkiye Partisi olmalı!
Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) Genel Lideri Devlet Bahçeli, Terörsüz Türkiye’de siyasi partilerin Türkiye partisi olması hakkında tespitlerde bulundu.
“Terörsüz Türkiye ve Siyasi Partiler” hakkında değerlendirmelerde bulunan MHP Lideri Devlet Bahçeli, “Cumhuriyetimizin yeni yüzyılında terörü büsbütün bitirmiş bir Türkiye’yi inşa etmek etnik ve dini kökenine, siyasi aidiyetine, mezhebine meşrebine bakmaksızın her bir vatandaşımızın hayrınadır” dedi.
MHP Lideri Devlet Bahçeli, Terörsüz Türkiye gayesine ulaşılması tarafındaki uğraşların sürdüğünü belirterek, “Terörsüz Türkiye sürecinde sırf dağdaki terörün değil kentteki vandalist anlayışın da bitirilmesi elzemdir. Her parti Türkiye partisi olmak mecburiyetindedir” dedi.
“Terörsüz Türkiye ve Siyasi Partiler” hakkında değerli değerlendirmeler yapan MHP Genel Lideri Devlet Bahçeli, “Türkiye partisi olmak isteyen siyasi hareketler, kapsayıcı, barışçıl ve toplumun tamamına hitap eden bir telaffuz geliştirmelidir” diye söz etti.
Bahçeli, “Silah bırakma süreci sonrası siyasi partilerin nasıl bir yol izlemesi gerektiği, Türkiye partisi olma ülküsünün nasıl inşa edilebileceği ve meclis-siyaset-toplum ahenginin nasıl sağlanabileceği üzere sorulara sağlıklı yanıtlar oluşturabilmek, siyasetin ve siyasi partilerin kurumsallaşmasını da mümkün kılacaktır” açıklaması yaptı.
MHP Lideri Bahçeli, “İmralı açıklamasında farklı bir devlet, federasyon, rastgele bir formda özerklik ya da kültüralist talepler olmaksızın örgütü silah bırakmaya çağırması Türkiye’de yeni bir sürecin başlaması için değerli bir adım olmuştur. Bu sürecin tam olarak muvaffakiyete ulaşması terör örgütünün silah bırakmasının da ötesinde, rastgele bir halde terörü olumlayan ya da sırtını teröre ya da vandalizme dayandıran siyaset anlayışının da tarihe karışması ile mümkün olabilecektir” dedi.
“Daha demokratik, daha güçlü, daha müreffeh bir Türkiye herkesin ortak arzusudur” diyen MHP Genel Başkanı Bahçeli şunları ifade etti:
“Milli kaynaklarımızı sömüren terörü gündemden büsbütün çıkaracak, “terörsüz Türkiye” gayemiz bu anlayışla gerçeğe dönüşecektir.
Terörsüz Türkiye amacına ulaşılması istikametindeki uğraş sürmekte, Türkiye kıymetli bir eşiği aşmak için ulusal, toplumsal ve siyasi titizlikle faaliyet yürütmektedir.
Ya terör ya demokrasi, ya silah ya siyaset tarafındaki tercihlerin ortaya konulacağı bu süreç, silahsız ve terörsüz Türkiye’de siyasetin ve siyasi partilerin nasıl olması, nelere dikkat etmesi gerektiğini de gündeme getirmektedir.
Terörsüz Türkiye, terörü geçmişiyle olağanlaştırmak değil, tüm varlığıyla fiil ve aksiyonlarıyla, katliamlarıyla lanetlemek, hayatın her yerinden ve zihinlerden çıkarmaktır.
Tam demokrasi bu türlü bir zihinsel ve toplumsal iklimde istendiği gibi gelişebilecektir.
Türkiye partisi olmanın siyaset ayağı, toplumsal bağlantı boyutu, TBMM’ne yansıması, toplumsal uzlaşma ve ahenk sorunu siyaset ideolojisi tarafıyla de ele alınarak kıymetlendirilmesi gerekli bir husustur.
Türkiye partisi olmak Siyasi Partiler Kanununa nazaran kurulmuş olmakla hukuken sağlansa da “Türkiye Partisi” kavramsallaştırmasının altında yatan temel motivasyon Türkiye Cumhuriyetine, ortak tarih ve kültüre, gelecek tasavvuruna ve ortak yaşama iradelerine bağlılık bu manada kurulan duygudaşlıktır.
Bu doğrultuda tüm partilerin, öncelikle şiddetten arınması, her türlü silahlı örgütle bağını büsbütün kesmesi ve demokratik meşruiyet üzerinden siyaset yapması gerekir.
Türkiye partisi olmak, bölgesel yahut etnik temelli bir siyasi hareketten, ülke çapında geniş bir tabana hitap eden bir partiye dönüşmek manasına gelir.
Hukukun üstünlüğünü, insan haklarını ve barışçıl siyaseti öncelik haline getirmeyi, yasal demokratik yerde mücadele eden bir parti olmayı zarurî kılar.
Farklı kesimlerden vatandaşların parti içinde ve siyasi süreçlerde temsil edilmesini mümkün kılmayı etnik ve mezhepsel kimliklerin ötesine geçen bir telaffuz geliştirilmeyi, Türkiye’nin ortak bedellerine ve birlik içinde çoğulculuk prensibine vurgu yapmayı gerektirir.
Türkiye partisi olma gayesinde, meclis, siyaset ve toplum ortasındaki ahenk büyük ehemmiyet taşır.
Bu üç bileşenin ahenk içinde olması için meclis ayağında temsilin güçlendirilmesi, siyaset ayağında kapsayıcı siyasetler geliştirilmesi, toplumda kucaklayıcı bir anlayışın egemen olması sağlanmalıdır.
Türkiye partisi olmak isteyen siyasi hareketler, kapsayıcı, barışçıl ve toplumun tamamına hitap eden bir telaffuz geliştirmelidir.
Siyaset ideolojisi açısından, demokratik meşruiyetin halkın isteğine ve hukukun üstünlüğüne dayanması gerektiği unutulmamalıdır.
Böylece siyaset şiddetten arınarak çoğulcu ve kapsayıcı bir demokrasiye evrilebilecektir.
Bu çerçevede somutlaştırmak gerekirse Türkiye partisinden beklenenler şunlar olabilecektir:
-Türk devletinin kuruluş prensiplerine, Cumhuriyetin temel niteliklerine bağlılık.
-Türkiye’nin hukuk tertibine uygun hareket etme.
-Ortak tarih, kültür ve medeniyete, gelecek tasavvuruna, birlikte yaşama iradesine güçlü vurgu, tasada ve kıvançta bir olma istikametinde duygudaşlık.
-Vatandaş odaklılık
-Bölgesel yahut belli kimlikler üzerinden değil Türkiye’nin bütününe yönelik toplumsal problemlere odaklanan bir siyaset anlayışının egemen olması
-Milli birliği içselleştirme
-Terörü ve şiddeti bir yol olarak görmeme, emelleri için terörü sistem olarak görenleri lanetleme
-Türkiye’yi temsil noktasında ulusal amaç ve siyasetlere nazaran hareket etme
-Türkiye’nin gelişmesi, kalkınması, daha müreffeh bir ülke olması, huzur ve güvenliği, beka ve birlikteliği için çalışma
-Bölücü, dışlayıcı, toplumu kışkırtıcı, tahrik edici, ayrıştırıcı lisan kullanmama
-Anayasal sisteme, hukuk normlarına uygun telaffuz geliştirme
-PKK, FETÖ, DEAŞ üzere terör örgütlerini meşrulaştırmama
-Kimlik siyasetini öne çıkarmak yerine kapsayıcı Türk vatandaşlığı üzerinde mutabakat
-Türkiye’nin birliği, bekası ortak geleceği ve güçlü Türkiye için efor sarfetme
-Siyasete iştiraki artırma, teşkilatlarında çeşitliliği sağlama
-Etnik temelli siyaseti çağrıştıran ögelerden vaz geçme
-Devlet kurumlarıyla irtibatı güçlendirme
-Devlet aykırısı siyaset ve söyleme son verme
-Parti programlarında istiklal marşı okuma, Türk bayrağı asma üzere ritüelleri yerine getirme
-Kurucu pahalara Atatürk’e sahip çıkmak
-Şehidine ağlamak, ulusal maç galibiyetine sevinmek
-Milli hudutlar içinde üniter yapıda birlikte yaşama iradesine inançla bağlı olmak, tek devlet, tek millet, tek vatan tek bayrak ta birleşmek, anayasanın birinci üç hususundaki kurucu ilkere sadık olmak
-Güçlü Türkiye ve müreffeh toplum için siyaset geliştirmek
-Kısaca Evvel ülkem ve milletim diyebilmek daima birlikte Türkiye’ye inanmaktır.
Evrensel demokratik normlara nazaran de demokratik siyaset, bireylerin ve toplumun ortak hayatını düzenleyen bir idare biçimidir ve hukukun üstünlüğü, halkın iştiraki, temel hak ve özgürlüklerin korunması üzere ögeler üzerine inşa edilir. Yalnızca belli bir kısmın değil, ulusal gaye ve prensipler doğrultusunda tüm toplumun çıkarlarını gözeten kapsayıcı bir idare anlayışını benimser.
Bu maksatla destekleyici mevzuat adımları da atılabilecektir.
Bu kapsamda,
-Temsili ve iştirakçi demokrasiyi güçlendirmek.
-Farklı toplumsal kısımların, inanç kümelerinin ve etnik kimliklerin siyasal sistemde temsil edilmesini sağlamak.
-Demokratik çoğulculuğu korumak,
– Yolsuzluğu önlemek ve hesap verilebilir bir idare anlayışı oluşturmak. kamu alanında keyfi idaresi engellemek.
-Kamu kaynaklarının adil ve faal bir halde kullanılmasını sağlamak.
-Ekonomik eşitsizlikleri azaltmak ve fırsat eşitliğini sağlamak.
-Temel insani taleplere hassas olmak,
-Eğitim, sıhhat, adalet, güvenlik ve toplumsal haklara erişimi teminat altına almak.
-Düşünce, tabir, inanç ve örgütlenme özgürlüğünü garanti altına almak.
Bu maksatlar doğrultusunda kurulan bir demokratik siyasal sistem, barış, istikrar ve sürdürülebilir kalkınmayı sağlayacak bir altyapı da oluşturacaktır.
“Terörsüz siyaset ve Türkiye partisi olma” meşruiyet, temsil, toplumsal mukavele ve demokrasi üzere kavramlar üzerinden değerlendirilebilecektir.
Siyasal iktidarın en değerli meşruiyet kaynaklarından biri, toplumsal istektir.
Bir partinin yahut idarenin, silahlı ögelerin gölgesinde olmadan, halkın özgür iradesiyle desteklenmesi ve şiddet kullanmadan siyaset yapması, demokratik meşruiyet açısından temel bir gerekliliktir.
Eğer bir siyasi hareket, sadece makul bir etnik yahut bölgesel kimliğe dayanırsa ve şiddetle ilişkilendirildiği algısı yaygınsa, geniş toplumsal takviyeye ulaşması güç olur.
Kuşkusuz partiler, Türkiye’deki tüm toplumsal kısımlara yönelik siyaset geliştirmeli, iktisat, eğitim, toplumsal adalet, demokrasi ve özgürlükler üzere bahislerde kapsayıcı bir siyaset yürütmelidir.
Şiddetle ortasına net çizgiler çekerek, demokratik kanallar aracılığıyla mücadele eden bir parti olduğunu göstermelidir.
Türkiye’de herkesin siyasette kendini tabir edebilmesi çoğulcu demokrasinin gereğidir. Lakin bu durum, bölücülüğe yahut şiddeti yasallaştırmaya yol açmamalıdır.
Temsil, demokratik sistemlerin en kıymetli ögelerinden biridir. Siyasal sistemin adil ve kapsayıcı olabilmesi için farklı toplumsal kesitlerin parlamentoda, mahallî idarelerde ve karar alma düzeneklerinde gereğince yer alması gerekir. Temsilde yaşanan meseleler, demokrasinin işleyişini aksatabilir ve halkın siyasete olan itimadını zedeleyebilir.
Temsilin adil ve kapsayıcı olması, demokrasinin kalitesini artırır ve halkın siyasete olan inancını pekiştirir.
Böylece siyaset, sadece makul kümelerin değil, toplumun her kısmının yer aldığı daha kapsayıcı ve demokratik bir alan haline gelebilir.
Terörsüz bir Türkiye’nin inşası, sırf güvenlik siyasetleriyle değil, tıpkı vakitte kapsayıcı siyaset ve toplumsal ahenk üzere ögelerle desteklenmelidir.
Silah bırakma süreci sonrası siyasi partilerin nasıl bir yol izlemesi gerektiği, Türkiye partisi olma mefkuresinin nasıl inşa edilebileceği ve meclis-siyaset-toplum ahenginin nasıl sağlanabileceği üzere sorulara sağlıklı karşılıklar oluşturabilmek, siyasetin ve siyasi partilerin kurumsallaşmasını da mümkün kılacaktır.
HUKUKUMUZDA TÜRKİYE PARTİSİ OLMANIN GEREKLERİ
Anayasa’da da vurgulandığı üzere siyasi partiler, demokratik siyasi hayatın vazgeçilmez ögeleridir.
Devletin ülkesi ve milletiyle parçalanamaz bütünlüğünü maksat almaması, terör ve şiddeti siyasi hedef ve araç olarak görmemesi kaydıyla, her siyasi görüşün partileşerek bu görüşlerini Anayasal çerçevede kalarak, demokratik platformlarda açıklama, savunma ve yayma özgürlüğüne sahip olması gerektiğini temel prensiplerinden biri olarak görmekteyiz.
Hukuk tertibi içinde tüm kurum ve kuruluşlar üzere siyasi partilerin de Anayasa ve kanunlarla belirlenmiş kurallara uyma yükümlülüğü bulunmaktadır.
Anayasanın 68’inci ve 69’uncu unsurlarında “Siyasi partilerle ilgili hükümler” düzenlenmiştir.
Anayasanın 68’inci hususu “Parti kurma, partilere girme ve partilerden ayrılma” kararlarını içermektedir. Buna göre; vatandaşlar, siyasi parti kurma ve yöntemine nazaran partilere girme ve partilerden ayrılma hakkına sahiptir. Parti üyesi olabilmek için onsekiz yaşını doldurmuş olmak gerekir. Siyasi partiler evvelce müsaade almadan kurulurlar ve Anayasa ve kanun kararları içerisinde faaliyetlerini sürdürürler.
Anayasa’nın 68’nci hususunun 4’ncü fıkrasındaki vurgu ise çok nettir:
“Siyasi partilerin tüzük ve programları ile hareketleri, Devletin bağımsızlığına, ülkesi ve milletiyle ayrılamaz bütünlüğüne, insan haklarına, eşitlik ve hukuk devleti prensiplerine, millet egemenliğine, demokratik ve laik Cumhuriyet unsurlarına ters olamaz; sınıf yahut zümre diktatörlüğünü yahut rastgele bir cins diktatörlüğü savunmayı ve yerleştirmeyi amaçlayamaz; cürüm işlenmesini teşvik edemez.”
Siyasi partilerin uyması gereken temelleri içeren Anayasa’nın 69’ncu unsurunda de, bir siyasi partinin tüzüğü ve programının 68’nci hususun dördüncü fıkrası kararlarına ters bulunması halinde temelli kapatma kararının verileceği bariz olarak tabir edilmiştir.
Bununla birlikte, siyasi partilerin faaliyetleri, parti içi düzenlemeleri ve çalışmalarının demokrasi unsurlarına uygun olması, bu unsurların uygulanmasının kanunla düzenlenmesi öngörülmüştür.
2820 Sayılı Siyasi Partiler Kanunun 4’ncü hususu, “Siyasi Partilerin Vazgeçilmezliği ve Niteliği” üzerine amir karardır.
Siyasi partilerin kuruluşu, organlarının seçimi, işleyişi, faaliyetleri ve kararları Anayasada nitelikleri belirtilen demokrasi esaslarına aykırı olamayacaktır.
HER PARTİ TÜRKİYE PARTİSİ OLMALI
Türk siyasetinde aktif halde bulunan her partinin birincil kaynağı Türk milleti, aidiyeti de Türkiye’dir.
Her parti Türkiye partisi olmak mecburiyetindedir.
Bir milletin ulusal ve manevi bedeller manzumesini kabullenmek ve savunmak, toplumsal merkezi siyaseten tabir etmek demektir. Ulusal duruş ve ortak pahaların merkezde yer aldığı Türk siyaset arenasında her siyasi parti kendisini bu merkeze nazaran tanımlamak zorundadır.
Siyasi partilerin kuruluş, program, faaliyet ve maksatları Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucu ideolojisiyle, Anayasa’nın birinci 4 hususuyla çelişemez, çatışamaz, aykırı düşemez.
Türkiye’nin geçmişten tevarüs edip geleceğini risk ve tehlikelere sevk eden sorun alanlarına ciddiyetle eğilmek, bu mahut problemleri yürekle ele almak öncelikle siyaset müessesinin esas sorumluluğudur.
Anlaşmazlıkların, görüş ayrılıkların, soğuk bakışların, katılaşmış diyalogların, yanlış anlamaların, hastalık derecesindeki peşin kararların kesinlikle bitirilmesi halisane dilek ve temennimizdir.
Yerel ve yöresel farklılıkların Türk kültürünün zenginliği içinde ve onun tamamlayıcı renkleri olarak görüldüğü bir anlayış üzerinde sağlanacak genel bir uzlaşmanın, toplumsal barış ve huzur için kıymetli katkı sağlayacağına kuşku yoktur.
Türk ve Türkiye yüzyılında, toplumsal yaraların sarıldığı, kronik sıkıntıların esaslı tahlillerle buluşturulduğu, ulusal ve manevi bedellerle kenetlenmiş bir Türkiye’ye Allah’ın müsaadesiyle vasıl olmak hepimizin müşterek gayesidir.
Her alan ve alanda bir uzlaşma vasatı tezahür etmelidir.
SİYASETİ, MİLLETİN HUZUR VE REFAHININ YOLU OLARAK GÖRMEKTEYİZ
Devlet ve siyasetin varoluş gayesi beşere hizmettir.
Her insanın dokunulmaz, devredilmez ve vazgeçilmez temel hak ve özgürlükleri bulunduğuna; bu hakları kullanma yetki ve özgürlüğünün kutsallığına, bunları her türlü istismardan müdafaanın, teminat altına almanın ve işlerlik kazandırmanın vazgeçilmezliğine inanmaktayız.
Siyaset anlayışımızın öznesi insan, objesi devlet, yüklemi demokrasi, cümlesi ise millettir.
Hür birey, müreffeh toplum ve güçlü devletin inşasını, daha insanî bir dünyanın gerçekleştirilmesini tasavvur etmekteyiz.
Siyaseti, milletin huzur ve refahının teminine yönelik siyasetler geliştirilmesinin yolu olarak görmekteyiz.
Siyasetimizin ve siyasi amaçlarımızın uygulama alanı evvelemirde Türkiye’dir.
Türk-İslam coğrafyalarına bakışımızın ve kavrayışımızın yük merkezi Türkiye’dir.
Hep Birlikte Türkiye’yiz. Hepimiz Türk milletiyiz. Yalnız başına uzlaşmak da yetmeyecektir.
Nitekim önemli olan doğruda uzlaşmaktır, adalette uzlaşmaktır, hukukta uzlaşmaktır, ahlakta uzlaşmaktır, vicdanda uzlaşmaktır, huzurda uzlaşmaktır, ebediyete kadar birlikte yaşama gayesinde uzlaşmaktır.
Bize nazaran uzlaşmanın adresi de büyük Türk milletinin kutlu varlığıdır.
Kökeni, yöresi, mezhebi ve anasının lisanı ne olursa olsun ulusal ve manevi pahaların ortak paydasında yerini alan her insanımız bizim kardeşimiz, Türk milletinin özbeöz evladıdır.
Türkiye; iktisadıyla, siyasetiyle, diplomasisiyle, ulusal birlik ve kardeşlik ruhuyla, tarihi ve kültürel müktesebatıyla, hengame yerine kucaklaşmayı öne alan sarsılmaz iradesiyle önümüzdeki yüzyılı lehine çevirebilecektir.
TEORİK ÇERÇEVEDE TERÖRSÜZ/ŞİDDETSİZ YENİ SİYASET ARAYIŞLARI
22 Ekim 2024 günü TBMM Küme Toplantımızda yaptığım davet ile başlayan “terörsüz Türkiye” teşebbüsü, İmralı’nın DEM aracılığı ile yaptığı PKK’nın feshi ve silah bırakma daveti ile kıymetli bir kademeye gelmiştir.
İmralı açıklamasında başka bir devlet, federasyon, rastgele bir halde özerklik ya da kültüralist talepler olmaksızın örgütü silah bırakmaya çağırması Türkiye’de yeni bir sürecin başlaması için değerli bir adım olmuştur.
Bu sürecin tam olarak muvaffakiyete ulaşması terör örgütünün silah bırakmasının da ötesinde, rastgele bir formda terörü olumlayan ya da sırtını teröre ya da vandalizme dayandıran siyaset anlayışının da tarihe karışması ile mümkün olabilecektir.
Terörsüz Türkiye sürecinde sadece dağdaki terörün değil kentteki vandalist anlayışın da bitirilmesi elzemdir. Siyasetin tabiatında yer alan ve hukukla bir kesişim kümesine işaret eden hakkaniyet ve hak arama prensiplerinin şiddetsiz bir halde manalandırılması bir zarurettir.
TERÖRSÜZ TÜRKİYE, SİVİL SİYASET
Terörsüz Türkiye’de tüm siyasal partiler için elzem olması gereken kavramların başında sivilleşme gelmektedir.
Söz konusu sivil siyaset yıllarca Türkiye’de askeri vesayetten kurtulma manasında kullanılmıştır. Darbe anayasası yerine yeni bir sivil anayasa hazırlanması Türk demokrasisi için zarurettir. Demokrasiyi, monokrasi ve oligarşiden ayıran temel özelliği kitlenin tamamının idarede çeşitli biçimlerde kelam hakkı olmasıdır. Bu da, çağdaş demokrasilerde siyasi partilerin kitlenin geneline hitap etme ya da en azından genel toplumsal kıymet yargılarıyla çatışmama gereksinimini beraberinde getirmektedir.
Türk siyasetinin terörden arındırılmasının akabinde, terör ya da vandalizme başvuran ya da yasallaştıracak siyaset izleyen yapıların demokrasiyi bu manada özümsemesi ve üniversal normlarla birlikte toplumsal normları da göz önünde bulundurması mecburidir.
Bu manada üniversal demokrasi normu kavramı da göz gerisi edilmemelidir. Demokrasinin temel unsurlarının sadece benimsenmesi değil özümsenmesini de merkeze alan bir anlayışa işaret eden kozmik demokrasi normu şiddetin her türlüsünü reddetmektedir.
Kast edilen sivilleşme terörün militarist anlayışından sıyrılmayı işaret etmektedir. Eleştirel tartışma kültürünün Türk siyasetinde sağlıklı bir yere oturtulması ve şuurlu eylemciliğin şiddetten uzaklaştırılması bu mevzudaki en kıymetli sacayaklarıdır. Çünkü teröristlerin silah bıraktıktan sonra, silaha sarılma istidadına sebep olan zihniyetten kurtulunması da bir zarurettir. Bu da lakin militarist anlayış yerine sivil bir anlayışın yerleşmesi ile mümkün olabilecektir. Yani, yıllarca terörün uzantısı olmuş siyasi yapılar gerek tüzükleri ile gerekse de siyasi lisanları ile sivilleşmek zorundadır. Çağdaş siyasetin en değerli unsurlarından biri olan yurttaşlık şuuruna sahip olmak tam manasıyla fakat bu türlü sağlanabilecektir.
Bunun için ise terk edilmesi gereken konu kimlik siyasetidir. Kimlik teorik manada birey ya da topluluğun kendisini tanımladığı şuurdur. Lakin Batı’da ve bizdeki kimlik tarifleri farklıdır. Latince’de kimlik kavramı (identity-idem) aynılaştırmak kökenine ve münasebetiyle mantığına dayanırken Türkçedeki kimlik bir tanımlama sorunudur ve kim sorusundan türemektedir. Bu fark değerlidir çünkü bizdeki kimlik anlayışının homojenleştirici (asimile edici) olmadığının göstergesidir. Fakat Dem ve gibisi partilerin bugüne kadar yaptıkları kimlik siyaseti (Buna CHP’nin Alevi yurttaşlarımıza yönelik siyaseti de eklenebilir) batı medeniyet dairesinin şeklidir ve yanlıştır. Bölgeciliğe dayalı etnik siyaset aşılmalıdır. Literatürdeki “denge sağlama” kavramını merkeze alarak bölgeciliği olumlayan anlayışlar yanılgı içerisindedir. Çünkü bölgecilik bütünü bozan, birliğe ziyan vererek milleti ve toplumu zayıflatan bir siyaset biçimidir. Üstelik etnik siyaset ile birleştiğinde çok daha vahim durumlar doğurabilmektedir. Millet olma gerçeğimiz ve demokrasi kültürümüz dikkate alındığında kimlik, siyasetin öznesi yapılmamalıdır.
Bu manada Türk siyasetinde kimliğe dayalı siyaset yerine müşterekleri ön plana çıkaran, farklılıklara hürmetkar bir anlayış hâkim olmalıdır. Bu lisan siyasete hâkim olmalı ve aksini sürdüren yapılara siyasal lisan uyarısı ve kamuoyu baskısı ile yaklaşılmalıdır.
Bunun yolu da bu yapılar üzerinde siyasi ve toplumsal bir kamuoyu baskısı yaratılması ve siyasi partiler kanununun bu içeriğe kavuşturulmasıdır.
Milleti oluşturan her bir ferdin lokal kimliği ne olursa olsun müşterek hislerde buluşması ulusal birlik için zaruridir. Bu hissiyat bazen sevinçte bazen acıda mümkün olabilecektir. Şiddetsiz siyasetin mümkün olabilmesinin ögelerinden biri de elbet bu duygudaşlığın inşası, müşterekleri çoğaltmak ve bu müşterekleri toplumsal ömürde görünür kılmaktır.
TERÖRSÜZ TÜRKİYE, ŞİDDETSİZ TÜRKİYE, VANDALİZMLE MÜCADELE
Terörsüz Türkiye sürecinin tam olarak muvaffakiyete ulaşmasının ileri adımlarından biri her türlü vandalizmin siyasetten dışlanmasıdır. Bu muhtaçlık İstanbul’da yaşanan sokak aksiyonları ile de net bir formda görülmektedir. İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı’nın pek çok yolsuzluk savı ile tutuklanması sonrası Cumhuriyet Halk Partisi öncülüğünde marjinal sol kümelerin -ki bu kümeler polise asit, molotof kokteyli üzere unsurlarla saldırmaktadır- akınları ile sokaklar karıştırılmıştır.
Bu, siyaset biliminde vandalizm ile karşılansa da aslında fundamentalizm (köktencilik) ile vandalizmin birleştiği noktadır.
Hukuku yok sayarak adalet talep etmek bir çelişki olduğu üzere, şiddetin bir usul olarak görülmesi ve olağanlaştırılması vandalist bir siyaset anlayışı
Kuşkusuz adalet hak edenin hakkını alması, hak ise bir kişinin aleyhine yahut lehine olanın tecelli etmesidir.
Vandalizmin köktenleşmesi ise esasen Türkiye’de CHP ile bağlantıları malum sol kümelerin anlayışıdır.
Siyasetin tabiatında yer alan ve hukukla bir kesişim kümesine işaret eden hakkaniyet ve hak arama prensiplerinin şiddetsiz bir formda manalandırılması bir gerekliliktir. Bunun için kamuoyu oluşturulması yanında gerekli hukuksal düzenlemelerin de yapılmasıdır.
Bu doğrultuda öncelikle siyasi partiler kanununda ilgili değişiklikler yapılabilecek ve siyasi etik yasası çıkarılabilecektir.
SİYASİ PARTİLER KANUNU
Bu konuda yapılması elzem birinci somut düzenleme siyasi partiler kanununun yenilenmesi olabilecektir. Mevcut kanunda ulusal devlet niteliğinin korunması başlığında bölgecilik ve ırkçılığı reddeden 82. Unsura ek olarak ulusal devletin korunmasının her türlü vandalizmin reddi ile mümkün olabileceği ile ilgili bir ekleme yapılabilecektir. Bu tıpkı kısımdaki 79. Hususta bahsedilen devletin tekliğinin korunması ile de alakalıdır. Devletin bütünlüğü için siyasi partilerin şiddet aksiyonlarından uzak durmayı net bir biçimde taahhüt etmesi ve bunun yaptırımlarının artırılması gerekmektedir.
SİYASİ ETİK YASASI
İkinci gerekli düzenleme ise bir siyasi etik yasası çıkarılmasıdır. Çıkarılacak siyasi etik yasasının epey kapsamlı olması gerekse de Terörsüz Türkiye’de siyasetin lisanının, üslubunun şiddetten arındırıldığı bir anlayışa muhtaçlık vardır. Bunun için siyasete kazandırılması gereken kimi etik kodlar da bulunmaktadır. Bu kodlar siyaseti şiddetten uzaklaştırarak ya da öteki bir tabirle siyaset ile şiddetin bir dikotomi yarattığını vurgulayacak biçimde kanunlaştırılmalıdır.
Bu etik kodlar şu biçimde sıralanabilir:
Hukukilik: Tüm siyasi partilerin hukuka hürmetkar olması kaidedir. Türel kararların itiraz mercii de yeniden hukuk kurumları ya da hukuk yapma meşruiyetini elinde bulunduran yasama organı olmalıdır.
Sorumluluk: Tüm siyasi partiler siyasal ve en kıymetlisi de toplumsal sorumluluk içerisine hareket etmekle yükümlü olmalı, bu bir zaruret teşkil etmelidir.
Vicdanlı olmak: Vicdan, her ne kadar soyut ve subjektif üzere görünse de siyasal etik literatüründe sıklıkla vurgulanan bir kavramdır. Şiddetin önlenmesi, toplumsal vicdan ve siyaset kurumuna duyulan itimat açısından hayli değerlidir.
Erdem ve Karakter: Bu iki etik kod, her siyasi partide bulunması gereken kavramlardır ve siyasal partiler karakterlerini bedene getirirken genel toplumsal hususiyetleri yaşatmalıdır. Bu, bilhassa terörün siyasi uzantısı olarak görülen yapıların Türkiyelileşmesi ve genel toplumsal normlarla uyumlanması için hayati ehemmiyete haizdir.
Toplumsal kaynaşmanın ana sütunlarından birisi de temsildir.
Modern devletler, tebaadan “vatandaş”a gerçek evrilmiş, kendi halkını “vatandaş” potası altında eritmiştir. Çağdaş sonrası periyotta ise temsilde “dışlanma” duygusu yaygınlaşmış, bilhassa “kimlik”lerin kamusal ve siyasal alanda daha ağır bir biçimde görünürlüğünün artması, temsilde adalet unsurunun yorumlanmasını gündeme getirmiştir.
Bu adaletin sağlanmasının yolu kurumsal ve yasal/Anayasal düzenlemelerin yapılmasında görülmüştür. Herkesin kanunlar önünde eşitliği, temel hakların kullanılması ve kamu hizmetlerine erişim üzere düzenlemeler bu kapsamda belirleyici olmuştur.
Milli birlik unsurunun ve vatandaşlık şuurunun tehlikeye atılması ise bu istikametteki risk olarak belirmektedir. Toplumsal kısımlara kurumsal seviyede yer verilmesi ve yasal/Anayasal düzenlemelerde zikredilmesi, “milli birlik ilkesi”nin ve vatandaşlık şuurunun zayıflaması riskini taşımaktadır.
Toplumsal bölümlerin temsili konusunda her ne kadar teorik ve pratikte önemli meşakkatler bulunsa da, temsilin zıt manalısı “dışlanma” olacaktır.
Temsil edilmediğini düşünen kişiler/gruplar/kesimler, dışlanmışlık hissiyle ya apolitize olacak ya da tam aykırısı bir istikamette çok politize olarak sisteme ve mevcut idareye karşı gerçekçi olmayan sübjektif değerlendirmelerde bulunabilecektir.
Dolayısıyla dışlanma hissinin azaltılması için, vatandaşı ilgilendiren hususlarda daha açık, adil ve tesirli siyasetler geliştirme mecburiliği yanında temsil biçimlerinin geliştirilmesi ve uygulamaların da bu doğrultuda olması gerekmektedir.”
Kaynak: TÜRKGÜN
